Pro & Contra in Brussel

Door: Bram Wits

Op zoek naar de ins and outs van GMO's moet je als goed bedoelende Nederlander tegenwoordig naar Europa kijken. En als de YFM dat doet, dan doen we dat goed. Daarom reisden we met ons OMG-GMO gezelschap af naar de stad waar Europa wordt vormgegeven: Brussel. Daar spraken wij met lobbyisten, beleidsmakers en politici. Allemaal om dat enorme, abstracte vraagstuk beter te doorgronden, genetisch gemodificeerd eten.

Treinvertragingen, security checks en een speurtocht door het Europeesparlementsgebouw brachten ons eerst naar Mute Schimpf. Deze vriendelijke campaigner voor Friends of the Earth (internationale organisatie van Milieudefensie) vertelde ons over de geschiedenis van GMO's in Europa. Niet verbazingwekkend was deze dame redelijk fel gekant tegen het gebruik van GMO's. Haar belangrijkste argumenten tegen waren:

1. fundamentele behoefte als voedsel mogen niet onderhevig zijn aan patent
2. testen die veiligheid aan moeten tonen zijn niet waterdicht, sterker nog er is groeiend bewijs voor schadelijke gevolgen.
3. model van geglobaliseerde agri-indistrie is niet goed (Friends of the Earth gelooft in lokaal)
4. betere oplossen komen eerder voort uit lokale samenwerking modellen (zet niet al je kaarten op één verhaal.

Kern van de weerstand leek hem echter te zitten in punt 3, een algemene aanklacht van ons algemene voedsel en landbouw systeem: groot, industrieel en in handen van een kleine groep bedrijven. Tot slot gaf ze ons nog een boodschap mee:

Na ons gesprek met de anti-GMO lobby van Friends of the Earth haastte wij ons richting de mensen van het beleid; DG Agri en DG Sanco zijn de instanties in Brussel waaronder GMO's vallen. Keurige diplomaten die fijntjes uitlegden hoe de Europese regelgeving in elkaar steekt. De lidstaten maken de regels en de commissie voert uit en ziet toe. In het geval van de GMO's lijken beide kampen hun vingers echter niet te willen branden. Nu werkt het zo: iedere GMO in Europa dient goed gekeurd te zijn door de European Food and Safety Authority (EFSA). Zodra deze organisatie (die overigens niet onomstreden is) een product als veilig bestempeld mag het worden verbouwd of geïmporteerd. Afzonderlijke lidstaten mogen het dan niet meer weigeren! Op basis van gezondheid of milieu gronden… Op basis van cultureel ongenoegen hebben de lidstaten aanzienlijk meer vrijheid!!! Het zelfde geld voor het labellen van GMO producten: Terwijl Frankrijk werkt aan een vrijwillig label waarop wordt vermeld dat er GMO in een product zit is in Nederland iedere verwijzing verboden?!!!

De dag sloten we af met een gesprek met een dame van de Britse boerenlobby en Hans van Scharen - co-auteur GGO´s: Droom of nachtmerrie?  (medewerker Bart Staes, Vlaamse Europarlementariër). Ook hier waren de centrale thema's: verantwoordelijkheid nemen, de rol van EFSA, en labelling. Wat mij betreft thema's die hier verder uitgewerkt gaan worden. Over al deze gesprekken en ontmoetingen leest u binnenkort meer op dit blog.

Ik verliet Brussel met een suizend hoofd en de rotsvaste overtuiging: hoe meer je over dit onderwerp leert, hoe meer je er achterkomt dat er nog een wereld te ontdekken is!